„Tajemnicza wyspa”

Autor: Juliusz Gabriel Verne (Julius Gabriel Verne).
Data i miejsce urodzenia: 8 lutego 1828r. w Nantes.
Data i miejsce śmierci: 24 marca 1905r. w Amiens.

O autorze: Młody Verne studiował w Paryżu prawo, próbował zarabiać na giełdzie, ale nie rezygnował z prób literackich. Po kilkunastu latach różnorodnych, wytrwałych poszukiwań rozpoczął cykl powieści „Niezwykłe podróże”, które zapewniły mu poczesne miejsce w światowej literaturze.
Verne podróżował po świecie, jednak mniej rozlegle niż bohaterowie jego utworów. Odwiedził 15 krajów w Europie i w basenie Morza Śródziemnego oraz odbył na statku SS „Great Eastern” jedną podróż przez Ocean Atlantycki do Stanów Zjednoczonych i Kanady.
Pośmiertnie wydane utwory Juliusza Verne'a były przeredagowywane i uzupełniane (nawet w znacznym stopniu) przez syna. Twórczość Verne'a wielokrotnie adaptowano na potrzeby teatru (już za życia pisarza) i filmu. Pomimo tego, że Verne był najbardziej poczytnym autorem w swoich czasach, największe dochody przyniosły mu adaptacje sceniczne.
Jego utwory zostały przetłumaczone na co najmniej 94 języki obce.
Wielką pasją Verne'a było żeglarstwo – miał na własność kolejno trzy łodzie (St. Michel I, II, III), na których często tworzył.
Był żonaty z Honorine, ślub wzięli w 1857. Ze związku miał syna Michela Julesa (ur. 1861) oraz dwie przybrane córki Valentine (ur. 1852) oraz Suzanne (ur. 1853). Miał też córkę Claire Marie Duchesne (ur. 1865) z pozamałżeńskiego związku.
Pisarz został pochowany na cmentarzu La Madeleine w Amiens.

„Tajemnicza wyspa” 1874
Jest ich pięciu – ludzi odważnych, szlachetnych, przedsiębiorczych. W swojej ojczyźnie – w Stanach Zjednoczonych – walczyli z poświęceniem o zniesienie niewolnictwa Murzynów. Ich przywódca, Cyrus Smith, wszechstronnie wykształcony inżynier, orientuje się doskonale we wszystkich ówczesnych zdobyczach nauki i umie swą wiedzę wykorzystać w każdej okazji. Najmłodszy z rozbitków – szesnastoletni Harbert – jest doskonałym przyrodnikiem, znającym na pamięć nie tylko nazwy wszystkich niemal gatunków roślin i zwierząt, ale również te właściwości wielu ich, które czynią je użytecznymi dla człowieka. Umiejętności praktyczne pozostałych rozbitków – reportera Spiletta, marynarza Pencroffa i Murzyna Naba – są równie nieocenione w ich sytuacji, jak wiedza inżyniera i Harberta.

Ciekawostka: Po jego śmierci pojawiło się jeszcze kilkanaście rozmaitych tytułów, z których ostatni wydano po raz pierwszy pod koniec XX wieku − 131 lat po napisaniu.